Wat? Wat!

Toen ik bijna 13 jaar geleden voor 't eerst in Thailand was, had je twee soorten vervoer feitelijk: de tuktuks (die je standaard een poot proberen uit te draaien) en de Chao Praya Express, tientallen boten die de hele dag de Chao Praya-rivier op een neer varen en, afhankelijk van welke soort boot, stoppen bij meer of minder aanlegsteigers. Bij de aanlegsteiger heb je een aantal seconden om met een hele kluwen mensen aan boord te springen, uit te kijken dat je niet in het gat tussen boot en steiger valt en ook nog opletten dat je niet per ongeluk een monnik aanraakt.

Nu, met de skytrain, de metro en zelfs een airportline, wilde ik toch weer even met de Chao Praya, niet alleen voor old times sake, maar gewoon ook omdat het nog steeds een handig vervoersmiddel is voor de vele wats langs de rivier.

Het Grand Palace kost tegenwoordig ruim 8 euro entree. Beetje veel. Dus ik besloot om de mindere goden Wat Po en Wat Arun (letterlijk nummer 2 en nummer 3 voor Bangkok) weer 's te bezoeken.

Van Nana Station kun je met een overstap op Siam met de BTS (skytrain) naar Saphan Taksin, de aansluiting met de ferry.

Tot mijn verbazing is er nu ook een Chao Praya Tourist Express, bijna een keer zo duur en met voldoende ruimte om aan- en van boord te gaan. Ik wilde natuurlijk 'authentiek' en voor ik 't wist zat ik op 't pontje naar de overkant van de rivier. Oeps, foutje. En laat er aan de overkant nu ook nog eens helemaal geen drol te zien zijn, hahaha.

Een paar minuten later zat ik dan eindelijk op de goede boot en vlogen we langs het leven op de rivier. Het water is zo aan het einde van het regenseizoen extreem hoog en op veel plaatsen zie je zandzakken of loopplanken bovenop de bestaande loopplanken. Huizen en winkeltjes hebben zo'n 10 cm water op de vloer, dat vrolijk meekabbelt als er een grote boot langs vaart. Stel je voor dat dat in jouw huis gebeurt!

De Chao Praya is, als altijd, druk bevaren: grote boten met een sleepboot ervoor met zware vracht, plezierbootjes voor toeristen, de Chao Praya Expressboten en zoveel meer. Genoeg om je ogen uit te kijken: overal wapperen kleren in ramen of op daken, mensen vissen vanuit de woonkamer of vanaf hun steigertje, scheppen water voor de was, is mijn gok?! Als altijd indrukwekkend!

Net buiten Wat Po staat een kraampje met het gele vlaggetje voor 'Vegetarian Festival' en ik neem een portie gefrituurde maisbolletjes met zoete saus en pindakruimels. Yum!

Wat Po is indrukwekkend. De 'reclining buddha' nog net zo groot als 13 jaar geleden. Bussen vol toeristen stromen naar binnen, en ook vrij snel naar buiten nadat ze voor 20 baht aan muntjes in schalen langs de muur gedoneerd hebben. Gek genoeg zie ik vrijwel geen Thai die dit ritueel volgt. En natuurlijk stupa, na stupa, na stupa. De een nog mooier ingelegd dan de ander, met bloemen en ingewikkelde mozaieken.

Aan de overkant van de river staat Wat Arun. Deze Khmertempel is helemaal ingelegd met gebroken porcelein dat vroeger als ballast op Chinese schepen Thailand bereikte. Schitterend! En bloedheet. Na een snelle wandeling rond de tempelgrond tijd om de Chao Praya weer op te zoeken. Het veerbootje vaart je voor 3 baht naar de overkant waar je de express boot weer kunt pakken.

Intussen is 't, ondanks 't feit dat het vanochtend met bakken uit de lucht kwam, weer redelijk zonnig en bloedheet. In de koelte van 'n aircon restaurant eet ik iets en trek ik me terug in mijn hotel voor wat lezen en niksen. Toch nog een beetje cultuur gepakt vandaag, hahaha.