Nizwa: geten, snavelmaskers en souvenrs

Op mjn laatste dag in Oman ga ik naar Nizwa. Vroeg opstaan en om 07.00 uur n de auto. De rit er naartoe heb ik grotendeels al gezien maar het laatste stuk is indrukwekkend. De zwartbruine kolossen van de Hajarbergen torenen aan beide kanten boven de snelweg uit. In ongeveer anderhalf uur rij je er naartoe, door het nieuwe dorp richtng oude centrum waar de geitenmarkt plaats heeft. De parkeerplaats is afgeladen vol en het pleintje is een wriemelende massa van mannen in de traditonele witte dishdashas en kumas. Geiten, koeien en een incidenteel schaap worden rond een cirkel potentiele kopers geleid en er wordt over en weer geschreeuwd over de kwaliteiten en de prijs. In de cirkel er omheen staan ook weer rijen dik mensen om deze wirwar gade te slaan. Aan de buitenkant staan ook de vrouwen, de een na de andere met indrukwekkend snavelmasker (zoals k ze gedoopt heb). Dit is geweldg leuk! Dit is vooral ook zoals ik eigenljk verwacht had dat het er in zijn geheel buiten Muscat aan toe zou gaan. Dus ik ben blij dat ik dit zie. Ik schiet foto na foto maar de chaos doet dat geen recht. Dus ook nog maar een paar filmpjes. Kleine ventjes lopen er in vol ornaat rond. Dit is geen verkleedpartijtje, zo gaan vrijwel alle mannen (Oman) gekleed. De enige afwijkng is zo ongeveer die van de Indiers/Pakistani. De laatste hebben vaak een knielange jurk met broek eronder. Maar die zie je op deze markt niet: dit is echt een Omani aangelegenhed. Hoe drukker het wordt, hoe harder de beesten tegenstribbelen en tot hilariteit van iedereen gaat er nog wel eens een groot beest aan de haal met zjn eigenaar. Subtiel gaan ze niet met de beesten om: not for the fainthearted, zeg maar!

Na de geitenmarkt loop ik langs de fishmarket (3 vissen en een paardenkop), de spice market waar k zwaar overbetaal voor een leuke groen met zwarte mand de hier waarschijnlijk gebruikt wordt om spul te versjouwen. Bij mij gaat ie dienstdoen als wasmand. Iedereen die me met de mand ziet, moet er om lachen. De volgende halte is de vogeltjesmarkt: in soorten en maten, maar allemaal nogal zielig ogend. Vooral de kippen zien er gehavend uit. Op de groente en fruitmarkt tussen de geitenmarkt en het Nizwa fort verkopen (oudere) mannen hun spul: eentje moppert vreselijk als ik vraag of ik zjn mand met limoentjes mag fotograferen maar hij wordt van 3 kanten aangevallen en dan mag het alsnog. De handgebaren van de anderen geven zoiets aan van: luister maar niet naar hem. In een klein lokaal tentje haal ik een versgesperste jus en ik roep weer heel wat blikken op. De gemddelde toerst loopt hier bijna hand-in-hand met zjn gids, staat er opeens een verdwaalde (en dan ook nog een vrouw) in je saptentje, hahaha.

Hier geniet ik volop van: lokaal marktje, toescheteljke mensen. Alleen ben ik bjna een half uur in de clinch met een verkoper zou oud dat ie amper nog kan staan. De armband de ik graag wilde krjg ik niet onder de 100 rial (ofwel 200 euro) en dat gaat me te ver... Dus enorm balend van mjn principes (max in mjn hoofd,he) verlaat ik uiteindelijk het winkeltje omdat k vooral geen consessies wlde doen aan de kwaliteit: dan maar niks!

Het fort is ook erg mooi. Nog net op de valreep ren ik er binnen en roetsj er in 20 mnuten als een gek doorheen. Maar dan heb ik het ook helemaal gezen, tot en met de toren met valkuilen en het uitzicht over heel Nizwa vanuit de toren aan toe. Ik schiet in de souq wat mooe plaatsjes van deuren en luiken. Leuk!!

Na Nizwa staan Bahla en Al Hamra nog op het program, zo'n 40 km verderop. Omdat het vrijdag is zijn in Bahla alle pottenbakkersfabriekjes gesloten en ook de soek is totaal verlaten. Jammer! Maar Al Hamra, een klein dorpje dat nog echt, echt oud is is erg de moete waard: kruimelende gebouwtjes, de falaj daris (irrigatiesysteem dat bergwater doorvoert) is promnent aanwezig: er dobberen mannen en kinderen in. Ik word aangesproken door een groep mannen ut Muscat die ook toeristje spelen en die 'wijzen me de weg', hahaha.

Ook hier veel mooie raampjes, luikjes en deuren. Genieten dus!

Op de terugweg eet ik bij een groot hotel met een enorme eetzaal (gezellig, NOT!) een zalge mutabel (puree van aubergine, zoals hummus) en een garlic cream met plat brood. Erg lekker, en dat afgerond met een vers zoet limoensapje en ik ben weer helemaal happy (wat ik eigenljk allang was, deze dag is echt de moete waard, zeker met de geweldige geitenmarkt).

Terug bj Claudia en Carl kjk ik toe hoe zij en de kinderen de kerstboom opzetten. Leuk detail: buiten is het ruim 25 graden, hahaha.

We gaan toch maar niet weer uit eten en na een superlekkere uiensoep eten we een lekker saladebuffet en tonnetjerond duik ik rond een uur of 9 mjn bed in omdat de taxi me om 24.00 uur komt halen.

Om 22.40 klopt Clauda opeens op de deur. Het regent inmiddels al 2 uur en de taxchauffeur maakt zch zorgen: Oman kent dt soort buien amper en voor je het weet zjn de wegen onbegaanbaar omdat de afwatering (wadi) gewoon over de wegen lopen. Borden met 'als het water bij de rode paaltjes staat, dan is de doorgang gestremd'. Het was dan ook al 8 maanden geleden dat het regende. Nu is toch echt bewaarheid dat de regen me volgt!!!

In hoogtempo kleed ik me aan, de taxi staat een uur te vroeg op de stoep en al slippend in de aquaplanng tuffen we met een beschaafde 40 km per uur langs rjen file op de tegenliggende baan. Een regenbui en Muscat staat op zjn kop!

Jammergenoeg heeft mijn vlucht ook nog 2 uur vertraging! Midden in de nacht is de salade weggezakt en ben ik zo msseljk van al de snot door de verkoudheid(kun je op wachten: aircon-auto in, aircon-auto uit = verkouden) dat ik me troost met een sappige lams-hamburger en zo kom ik de nacht wel door!