Ston Eiland

Touroperator Blue Frog zit om de hoek van mijn guesthouse. Erg prettig, omdat ik er om 07.45 moet zijn. Ik kan mijn tas in een oude afgerammelde bus zetten, met gelukkig genoeg beenruimte voor mijn ontstoken knieen.

Ik doe nog gauw een rondje stad, op zoek naar een broodje maar eindig met een zakje cornchips als ontbijt. Ach, da's ook goed.

Om 08.10 gaan ik en nog 2 gasten op pad met 2 chauffeurs en een gids. Na wat boodschappen te doen aan de rand van de stad zijn we dan echt onderweg. Ik zie enorm op tegen de Afobakaweg... de bauxietweg met meer kuilen en gaten dan echt wegdek, zeker in deze oude rammelbak zonder vering.

Na 3,5 uur stoten, rammelen en schudden komen we aan bij Ston Eiland, een schiereilandje in het Brokopondomeer met zicht op de Brownsberg (spreek uit: Bronsberg). De accommodatie is ongeveer een jaartje oud en ziet er nog goed uit. Ook hier is de stroom alleen 'savonds beschikbaar met een generator. Op Ston Eiland worden we voorgesteld aan Chandra, onze kokkin deze 2 dagen.

We worden een hele tijd aan het lijntje gehouden met de opmerking dat onze boot voor een rondvaart over het meer, o.a. naar de Slamedval, er zo aankomt, maar uiteindelijk wachten we twee uur en drie kwartier. Balen want in die tijd hadden we ook kunnen baden in het ondiepe water op de landtip, met een schitterend uitzicht op de in wolken gehulde top van Brownsberg en de grijze kale staken van bomen die zo'n 45 jaar geleden onder water gezet zijn toen het stuwmeer gebouwd was.

Het uitzicht is hier namelijk echt schitterend en er staat een lekker fris windje.

Om 14.45 uur, met de dreiging van regen in de lucht, varen we uiteindelijk het meer op, laverend tussen de stronken van de bomen, soms zelfs schurend over stammen die je niet ziet liggen. De Slamed waterval is een dun stroompje dat tussen de rotsen doorsijpelt. Vanuit Ston Eiland kun je deze trip voor 200 SRD maken (Niet doen, zou ik zeggen, hahah). Vervolgens varen we naar een eilandje, waarop de resultaten van goudwinning te zien zijn. Hele happen zijn uit de oranjerode aarde gespoten en liggen obsceen bloot in het zonlicht. Rosebel heeft hier de concessies voor de goudwinning maar illegaal werd er ook wel eens wat gedaan. Resultaat: verwoeste natuur, kwik in het water en ga zo maar door. De officiele goudwinning kun je vanaf Brownsberg goed zien.

Onze gids, Gilbert, weet ontzettend veel en is heel informatief. Rustig en met kennis, heel plezierig.

Na een paar sputters onderweg komen we toch droog terug en niet lang erna lig ik in het water, dat gewoon warm aanvoelt. Ook wel eens lekker, na al dat koude douchen hier, hahaha.

De visjes zwemmen in grote aantallen om me heen en ik heb mijn teenslippers aan om de glibberige bodem niet te voelen. Dit is genieten met hoofdletters: GENIETEN.

De kokkin kookt erg lekker: 's middags rijst met kerriekip en groente, 's avonds ingelegde kip (ketjap) en rijst. Yummie!

Na aan het begin van de avond in mijn hangmat gehangen te hebben, verkas ik halverwege de avond (als het beddengoed eindelijk gebracht is). Douchen sla ik over want da's hetzelfde water, namelijk uit de rivier, haha. Tandenpoetsen is ook een probleem: ik heb mijn floss, tandpasta EN tandenborstel in Paramaribo laten liggen. Ik floss met naaigaren (want dat heb ik dan weer wel bij me) en ik schrob met de punt van mijn handdoek mijn tanden, kokhalzend en tot mijn tandvlees bijna rauw is. Jekkes!!!

Ik moet er hard om lachen, als ik 's avonds om 23 uur, net voor de lamp uitgaat, met mijn spierwitte wc-rol terugloop naar mijn kamer in het hoofdgebouw. Lisette moest me zien. Hoe kan ik nou ooit nog hardmaken dat ik niet op de camping wil met haar en Bart, hahahahahaha.