Miep op de motor

Vanochtend, bij 't huren van de motor, werd erg duidelijk weergegeven: no insurance. Eh, no insurance??? Yes, no insurance.

En alsof dat nog niet duidelijk genoeg was stond 't ook nog in 5 erg duidelijke omschrijvingen op het contract.

Daar moest ik bij 't ontbijt even over nadenken. Alternatief 1: met de auto, consequentie: niet alleen (en daar heb ikbehoefte aan) en heel duur. Maar ik ken mezelf, dan vraag ik nooit of ze even willen stoppen. Alternatief 2: zelfde motivatie om 't niet te doen en daarbij, dan ben ik overgeleverd aan de rijstijl van een vreemde die ik moet aaaaanraken.

Dus een half uurtje later toch maar op stap met de motor. Ik moest eerst een spin uit de helm gooien, maar de motor is een automaat, dus dat maakt 't makkelijk. Eerst rij ik naar 't gebied onder Ubud: Sukawati. De omgeving is mooi maar die heb ik grotendeels al gezien. 't Dorpje Sukawati echter nog niet. Ik ga op zoek naar de locale markt en craft market. Door een omleiding kom ik "per ongeluk" op de juiste markt terecht. Geweldig!!! Authentieker kon ik het niet krijgen, en dat wou ik graag. Een markt vrijwel helemaal bevolkt met vrouwen, en dan vooral ook ouwe. Ze verkopen hier met name manden en alles wat te vlechten is, veel bloemen en offergaven en in het grote gebouw aan het einde van 't straatje vooral veel groente en fruit. En natuurlijk sjalotten, gedroogde vis, mango's en allerlei huishoudelijks. De modder maakt van alles een zootje maar aan opruimen doen ze hier ook niet echt. Ik word van alle kanten aangesproken maar absoluut niet opdringerig. Ik maak een paar mooie foto's en wat paparazzishots door de camera naast me te houden en gewoon te klikken, hahah.

Ik drink een colaatje (ter vergelijk, hier kost ie 3.000, in Ubud kost ie 15.000 ruppiah) en moet van de mevrouw gaan zitten. Ze probeert me wat Indonesisch te leren maar meer dan tidak (nee) en terima kasih (bedankt) nemen mijn hersens echt niet op. Dus ik lach maar lief en maak wat mooie foto's van haar limonadestandje en de grote, donkeroranje papaya die ze klaar staat te maken.

Ik loop de straat nog een keer over, en nog een ander stukje markt en koop hier een helemaal geweldige vijzel, zoals de locals ook gebruiken: groot, donkergrijs steen met een kromme ... nou, hoe heet zo'n ding: pureergeval.

Mijn volgende halte is Goa Gajah, de olifant tempel. Deze ligt een stukje richting oosten. De tempel (parkeren motor 1.000) is goedkoop, 6.000 ofwel 48 cent. En ik hoef geen sarong (oh ja, zo heten die dingen, sari is Indiaas Danielle) want ik heb een lange broek, zo slim was ik nog wel. De tempelgronden zijn mooi onderhouden en de tempel ga je binnen door de mond an een monster. Binnenin zie je de drieeenheid en 'n beeld van Ganesh (hoofd van een olifant, lichaam van een mens). Verder is er een tempel, een vijver en na een flesje water en zakje chips ga ik verder.

De volgende halte is Ye Pulu, via allerlei achterafstraatjes, die goed aangegeven staan, kom ik bij de toegang. Ik ben hier helemaal alleen. Ye Pulu, een tempelcomplex maar klein, ligt midden in de rijstvelden. Links staan een oude man en vrouw de rijstvelden te onderhouden, de vrouw strooit kunstmest en de man staat verderop tot zijn kuiten in de modder. Ik kom alleen een paar locals tegen die hun offergaven net gebracht hebben of in de wasruimte halverwege zich gewassen hebben. Overal klettert water van de rotsen en schieten dikke hagedissen met rode buiken weg. De wand omvat allerlei activiteiten, in steen uitgehouwen, en natuurlijk een Ganesh.

Inmiddels is 't drukkend heet en elke keer sta ik te klooien met de vijzel en de helm in de motor (onder de zitting), tas eruit, op slot, hopen dat ie niet omkukelt.

Ik heb nog een paar bestemmingen in gedachten, maar de hemel betrekt in hoog tempo. Ik ga nog gauw naar 't volgende tempelcomplex: Pura Samuan Tiga. Een heel groot complex dat er erg oud uitziet, maar na 1917 helemaal opnieuw opgebouwd is. Ik heb even strijd met de tempelwacht. Je krijgt hier namelijk, als je geen entree hoeft te betalen, een boekje voor je neus om donaties te doen. Je noteert je naam en 't bedrag. Hier staan absurd hoge bedragen (van 4 euro tot 10 euro) maar ik wil 1 euro geven (ik ben toch met 10 minuten weer weg) en dat vind ie niet genoeg. Waarop ik sarcastisch vraag: it's a donation isn't it??? Hij probeert nog een keer 't bedrag te verdubbelen maar snapt de clou van mijn vraag wel.

En sterker nog, ik sta in nog minder dan 10 minuten weer buiten.

Net als ik op weg ga naar 't noorden, om Gunung Kawi (nog een tempel met Ganesh) te bezoeken, begint het te sputteren. 10 minuten later trek ik haastig mijn regenjas aan en weer 10 minuten later scheur ik de parkeerplaats op van 't eerste 't beste restaurant dat ik tegenkom. Ik eet een nasi goreng met kipsate, die gereserveerd wordt op een miniscuul prive BBQ'tje. Heel cool. Het krioelt hier van de mieren en ik zie er zelfs 1 in mijn eten. Niet bij nadenken: ze zijn maar ieniemienie, eruithalen en dooreten, hahaha. Mijn hot lemon (heet water met limoensap) blijkt hier een hot orange (je raadt 't al...) te zijn. Gekke gewaarwording.

Rond 3 uur ben ik terug in 't hotel en ik hang wat rond tot ik ineens de geest krijg: ik ga naar de spa, lekker laten verwennen!

Ik kijk bij een hele dure (armoedig als de pest maar de dooddoener is 't bad waar ik in zou moeten, allemaal barsten en viezig, JAIKS). Dus ik ga naar een andere. Die blijkt de helft te kosten en is lekker schoon. Ik ga voor de "Javanese Full Body Lulur Treatment, 1 /34 uur", ofwel een lichaamsmassage van een uur, daarna een scrub met Javaanse lulur (allerlei kruiden en geurend hout enzo), daarna een yoghurtbehandeling en dan een half uur dommelen in een warm bad met bloemblaadjes, een kopje verse gemberthee en een fruitsalade.

Ik mag eerst douchen (thank you lord, want ik ben ranzig als de pest van de warmte en die plastic regenjas) en dan krijg ik een papierenonderbroekje om aan te doen, superlekkerfris ruikende handdoeken en daar gaan we dan!

De uiteindelijke rekening: 9 euro, hahahahahah. Wat een uitspatting.

Ik heb besloten vanavond echt flink uit de band te springen en een echt stuk vlees te gaan eten, misschien zelfs wel met frietjes en ketchup erbij... dat moet vast wel te vinden zijn, maar ik denk dat het budget dan ruim mijn spa-avontuur gaat overtreffen.